Yükseklik korkusu

Çok yükseğe çıkamam bende yükseklik korkusu var. Ve kimseyi yarı yolda bırakamam bende “alçaklık korkusu” var .

Oğuz Atay

Hepimiz bir şeylerin peşindeyiz.

Yaşıyoruz, çünkü arzularımız var, gerçekleştirmek istediğimiz hedeflerimiz var.

Ve her geçen gün, amaçlarımıza ulaşmak için bazen ufacık, bazen de kocaman bir yol katediyoruz.

Bu yolda her ne kadar yalnız gözüksek de yalnız değiliz asla… çünkü her insanın yolu başka yollarla kesişiyor zaman zaman.

Yeri geliyor; aynı yoldan ilerliyoruz başkalarıyla, bazense yollar ayrılıyor bir noktadan sonra…

Ve ilerledikçe, yükseliyoruz farkında olmadan.

Ve insanı diğerlerinden ayıran o “eşiğe” geliyoruz bir zaman sonra.

Yükseklik korkusunun anlam bulacağı eşiğe…

Korkmakta da haklıyız…

Çünkü biliyoruz ki; bu çizginin yukarısında “alçaklık korkusu” da kalmayacak.

Bu çizginin yukarısında, sizleri o çizgiye taşıyanların hiç önemi olmayacak.

Bu çizginin yukarısında, buralara nasıl geldim sorusunun cevabı aranmayacak. Çünkü böyle bir soru sorulmayacak.

***

Bugün, Oğuz Atay‘ı 33 yıl önce kaybettiğimiz gün.

Ülkemizin değerli yazarlarından Oğuz Atay’dan yaptığım anlamlı alıntıyla hem kendisini anmak, hem de insanoğlunun en eski sorunlarından birini hatırlatmak istedim : Başarıya ve zafere yaklaştıkça, bulunduğumuz noktalara nasıl ulaştığımızı unutmak, bizleri arzuladığımız noktalara getirenleri yarı yolda bırakmak sorunu.

***

Hepimizde yükseklik korkusu var.

Peki, yükseldikçe “alçaklık korkusu” da duyabiliyor muyuz?

Hiç sordunuz mu bunu kendinize?